Geen puntjes op de i maar op de wang!

De hardnekkige onkunde

Gij groote, wijze mannen,

Die, in uw schoone schriften,

De comma's en de punctum's,

De stippen en de streepen,

Zoo kunstig, weet te plaatsen;

o Groote, wijze mannen!

Al ben ik juist geen schrijver,

Toch weet ik, in een reden,

De comma's en de punctum's

De stippen en de streepen,

Zoo nu en dan, te plaatsen:

Wanneer ik, groote mannen,

In de armen van mijn meisje,

Op haren boezem, ruste,

Dan praat mijn lagchend meisje,

En zegt mij honderd dingen;

Mijn meisje kent geen comma's,

Geen punctum's, of geen stippen;

Maar ik zet, onder 't praaten,

De comma's en de stippen

Geduurig op heur wangen;

Dit doe ik met mijn lippen!

Maar, 't plaatsen van een punctum

Schijn ik niet wel te weten;

Want, dikwijls is mijn meisje,

In 't midden van een reden,

Dan druk ik reeds mijn lippen,

Op heur, nog sprekend, mondje –

En dit – dit is een punctum!

o Groote, wijze mannen!

Al is 't, dat ik de punctum's

Wat al te schielijk plaatse –

Maakt mij toch nimmer wijzer!

Jacobus Bellamy, Proeven voor het verstand, den smaak en het hart (Dordrecht, De Leeuw en Krap, 1790) p 91-92

Deel deze pagina